PODSTAWA WYMIARU ZASIŁKU A WYJŚCIE PRYWATNE

You are currently viewing PODSTAWA WYMIARU ZASIŁKU A WYJŚCIE PRYWATNE

W jaki sposób ustalić podstawę wynagrodzenia/zasiłku chorobowego w przypadku, gdy w jednym z miesięcy powstała nieobecność usprawiedliwiona w wymiarze części dnia w związku z wyjściem prywatnym?

Wyjście prywatne to forma zwolnienia od pracy w celu załatwienia przez pracownika spraw osobistych. Zwolnienie takie wynika z akceptacji pracodawcy wniosku pracownika, który o taką formę zwolnienia z pracy wnioskował.

PRZYKŁAD WYJŚCIA PRYWATNEGO

Pan Kamil miał umówioną wizytę u lekarza o godzinie 14:00 (powinien pracować do 17:00). Pracownik poprosił pracodawcę o umożliwienie wcześniejszego wyjścia z pracy a pracodawca wyraził na to zgodę. W związku z tym, że tego dnia pracownik nie wrócił do pracy – mamy do czynienia z wyjściem prywatnym trwającym 3 godziny.

MOŻLIWOŚĆ ODPRACOWANIA WYJŚCIA PRYWATNEGO

Istnieje możliwość by wyjście prywatne zostało odpracowane przez pracownika. Nie jest to jednak obowiązkowe i zależy od decyzji pracodawcy. Odpracowanie takiej nieobecności powinno nastąpić nie później niż do ostatniego dnia okresu rozliczeniowego, który obowiązuje pracownika. Przepisy Kodeksu Pracy nie zawierają co prawda ograniczeń w zakresie możliwości odpracowania wyjścia prywatnego w innym miesiącu nawet wtedy gdy dotyczy on innego okresu rozliczeniowego. Możemy sobie wyobrazić sytuację, w której wniosek dotyczący wyjścia prywatnego składany jest w ostatnim dniu miesiąca, dlatego nie ma możliwości by jego odpracowanie nastąpiło w tym samym miesiącu. Pomimo tego, że odpracowanie wyjścia prywatnego nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych (art. 151 KP) należy pamiętać, że czas odpracowania nie może naruszać prawa pracownika do nieprzerwalnego odpoczynku dobowego oraz tygodniowego.

W sytuacji gdy odpracowanie wyjścia prywatnego następuje w innym miesiącu (przyp. okresie rozliczeniowym) – kwota wypłacanego wynagrodzenia zgodnie z art. 80 KP ulega obniżeniu, gdyż na mocy przywołanego artykułu pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią.

BRAK ODPRACOWANIA WYJŚCIA PRYWATNEGO A PODSTAWA ŚWIADCZEŃ CHOROBOWYCH

Pracownik, któremu udzielono czasu wolnego w związku z akceptacją przez pracodawcę jego wniosku o umożliwienie wyjścia prywatnego otrzymuje wynagrodzenie za pracę pomniejszone o równowartość wynagrodzenia za czas nieprzepracowany. Kwota pomniejszenia wynagrodzenia ustalana jest jako iloczyn liczby godzin nieprzepracowanych oraz równowartości wynagrodzenia za jedną godzinę pracy w tym miesiącu (stawka zasadnicza brutto dzielona przez nominalną liczbę godzin pracy w danym miesiącu).

Artykuł 37 ust. 2 Ustawy zasiłkowej określa zasady uzupełniania wynagrodzenia wliczanego do podstawy świadczeń chorobowych. Z przytoczonego przepisu wynika, że przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń uzupełnieniu podlega wynagrodzenie miesięczne a nie wynagrodzenie dzienne.

Art.  37.  [Niezdolność do pracy przed upływem pełnego miesiąca]

2.)  wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które ubezpieczony będący pracownikiem był obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby 1 dzień;

Mając na uwadze powyższe – kilkugodzinna nieobecność w pracy wynikająca z wyjścia prywatnego, nieodpracowana i powodująca, że wynagrodzenie za taki miesiąc jest obniżone jest równoznaczna z koniecznością uwzględnienia wynagrodzenia za ten miesiąc w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych w kwocie faktycznie wypłacone, tzn. bez uzupełniania.

MINIMALNA KWOTA ZASIŁKU 2022R.

Miesięczną wysokość świadczeń chorobowych obliczana jest jako od­po­wied­ni procent podstawy wymiaru zasiłku. Podstawa zasiłku to przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika, które było wypłacane za okres 12 miesięcy kalendarzowych, poprzedzających powstanie niezdolności. Jeżeli pracownik nie przepracował 12 miesięcy, wówczas przyjmuje się pełne miesiące faktycznego zatrudnienia. Ustalając podstawę zasiłku chorobowego osoby, której wynagrodzenie było obniżone z tytułu nieodpracowania wyjść prywatnych należy mieć na uwadze by kwota zasiłku nie była niższa niż minimalna kwota zasiłku chorobowego w danym roku kalendarzowym.

Minimalne wynagrodzenie w roku 2022 wynosi 3010 PLN, dlatego minimalna podstawa świadczeń chorobowych w przypadku osób zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy wynosi 2.597,33 PLN (3010 PLN pomniejszone o 13,71% składek społecznych).

Masz pytania z zakresu prawa pracy lub systemu ubezpieczeń społecznych? Skontaktuj się z nami.

Dodaj komentarz